قضاوت

سلام عرض می کنم

امیدوارم خوب باشید . من عالیم

من امسال تو ماه رمضون یکم از فضای مجازی فاصله میگیرم . شاید ی پست گذاشتم ، شایدم نذاشتم . نمی دونم . اما به یاد همتون هستم . تلگراممو پاک نمی کنم اما شاید بهش سر نزنم . اگه پیام دادید و جواب ندادم فکر نکنید مردم .

موضوع امروز رو یادم نمیاد که قبلا راجع بهش نوشتم یا نه . اما یکی از مشکلات بزرگ من قضاوت کردن دیگران بود . خیلی راحت به خودم اجازه میدادم دیگرانو قضاوت کنم . اما چند وقتیه که دارم ازش عبور می کنم . کم کم یاد گرفتم و دارم موفق میشم .

من وقتی شروع می کنم به قضاوت کردن ، در واقع دارم با اطلاعات خودم طرف مقابل رو مورد سنجش قرار میدم . اما نکته مهمم اینجاست که من اطلاعاتم راجع به دیگران ناقصه . 

بذارید مثال بزنم ، اینجا فضا مجازیه ، من اطلاعاتم راجع به شما فوق العاده کمه . البته بعضیاتونو بیشتر میشناسم .  مثلا خانوم شاد . حدود 2 ساله که مخاطب وبلاگ منه  .ایشون معمولا روزانه هاشو مینویسه  .با اینکه من همیشه روزانه هاشو میخونم اما اطلاعاتم راجع به زندگی و شخصیت ایشون کمتر از 5 درصده . یعنی هیچ . اون وقت میام با همین اطلاعات کم و ناقص شروع می کنم ایشونو قضاوت کردن . اولین اتفاق دردناکی که میوفته اینه که من حسم نسبت به این خانوم تغییر می کنه . حسم غیرواقعی میشه . چون بر مبنای اطلاعات غلط قضاوت کردم . مثلا ممکنه تو یکی از پستهاش گفته باشه که از فلان چیز میترسه ( البته نگفته ها ، این مثاله ) چون من قضاوتش می کنم در ذهن من ی ادم ترسو میشه ، در صورتی که اینجوری نیست .

تو دنیای حقیقی هم همینه . همکارمون تو محیط کار به ارتقا شغلی میرسه ، ما اطلاعاتمون نسبت به ایشون و زحماتی که کشیده ناقصه . شروع می کنیم به قضاوت " این یارو حتما با مدیر ی رابطه ای داره ، مرتیکه دیوس هیچ کاری نمی کنه و ارتقا گرفته و .... " و هزارتا قضاوت دیگه . در صورتی که شاید اون طرف کلی زحمت کشیده و مزد زحماتشو گرفته اما چون من اطلاعاتم ناقصه قضاوت می کنم .

اما قضاوت  ی بعد دیگه هم داره که شاید کمتر نسبت بهش آگاهی داشته باشیم . اونم قضاوت راجع به خودمونه . جالبه که مطالبی که بالا گفتم همه راجع به قضاوت در مورد خودمون هم صادقه . ما خودمونو قضاوت می کنیم در صورتی که اطلاعاتمون راجع به خودمون هم ناقصه . می خوایم ی کاریو شروع کنیم و هنوز اقدامی نکرده میگیم " من که نمی تونم ، این کار من نیست و ....  " . از کجا می دونی که نمی تونی ؟ 

میخوایم سیگار بکشیم برای اولین بار و میگیم : من که سیگاری نمیشم همین ی باره . از کجا می دونی سیگاری نمیشی ؟

شاید مخرب ترین نوع قضاوت ، قضاوت در مورد خودمون باشه . این نوع قضاوت می تونه مارو به مسلخ ببره . می تونه مارو به باد بده .

بحث من این نیست که قضاوت زود هنگام نکنیم و یا قضاوت غلط نکنیم ،  نه . من میگم اصلا نباید قضاوت کنیم ، تحت هیچ شرایطی. قضاوت کار ما نیست . قضاوت کار خداست ، اصلا صفت خداست . من حتی اگر چیزی رو به چشم ببینم هم حق قضاوت ندارم ، حالا چه برسه به چیزی که ندیدم و فقط از دیگران شنیدم .

پ ن : تو فضای مجازی چون ارتباط از طریق نوشتاره و تو نوشتار حس خیلی کمه ، قضاوتهای ناجور میشه . خیلی مراقب باشیم .

پ ن : موفق باشید

بعدا نوشت : من سعید آقاخانی رو در مقام کارگردان و محسن تنابنده رو در مقام بازیگر و نویسنده واقعا قبول دارم . اما فیلم « لامپ صد » تمام باورهامو با تردید مواجه کرد . راستش من اکثر فیلمهایی که در ژانرهای درام و تراژدی به موضوع اعتیاد پرداختن رو دیدم اما این واقعا افتضاح بود . requiem for a dream و علی سنتوریم فیلم بود ٬ اینم فیلم بود . هرجوری اومدم فیلم لامپ صد رو تحلیل کنم ٬ نشد . انقدر که ضعیف بود.